Jen reta konversacio,
kiun oni permesis al mi enmeti en mian blogon.
A.
La kongreso estas forbi. Dankon pro la video, estas ege amuza!
B.
Mi esperas, ke vi ĉiuj ĝuis la kongreson. Mi legis, ke iuj kritikis la fakton, ke mankis bandaroloj ekster la kongresejo.
A.
Jes, venis la grumbloj. Homoj ofte preferas grumbli ol danki pro mirakloj. Ĉar estas mirakle, ke tiaj kongresoj funkcias. La movado ja estas malforta, kaj la helpantoj estas ĉefe maljunaj. Krom tio multaj kongresanoj estis sufiĉe feliĉaj kaj laŭdemaj. Tamen kompreneble oni ne emas skribi pri tiaj detaloj.
B.
Jes, mi bone komprenas, ankaû ĉi tie ni ĵus finis kongreson. Sed ĉi tie precipe la LKK plendis, ke neniu volis helpi ilin. Nenie oni trovas perfektecon, ĉie oni trovas ion plendindan. Sed ankaû ni ja fariĝas maljunaj, lacaj kaj ne plu laboremaj kiel iam.
Pli bone estas laûdi kaj gratuli tiujn, kiuj laboras por la ĝojo de ni ĉiuj, ĉu ne?
A.
Laŭdoj, dankoj kaj ridetoj estas pli efikaj instigiloj ol plendoj, maldankoj kaj malridoj.
Nenie en la mondon vivas perfektuloj; eĉ nek en Esperantujo.
Fartu bone, kaj ĝuu la postkongresan trankvilon!
B.
Jes, koran dankon, eĉ mi kelkfoje forgesis tion !
Ni devas ja laûdi la klopodojn de niaj samideanoj. Ili tiom forte laboris por krei por ni ĉiuj la plej bonan kongreson eblan. Ni devas rideti, helpi kaj ĉiam danki unu la alian, ĉu ne? Ni scias tion, sed de tempo al tempo ni emas forgesi. Ni estas ja, malgraû chio, nur homoj. Multaj el ni ankoraû ne estas homoj. Iam mi legis la verkojn de Martinus, li asertis, ke la homaro ankoraû ne estas homoj, sed nur evoluantaj bestoj survoje al homeco. Tio pensigis min !!!
No comments:
Post a Comment