Pri avinjo mojosa.

Mi volus rakonti al vi pri amikino rimarkinda.

 Eĉ se ŝi estas zorgema avinjo, ŝi ne aspektas tiel kiel la virino en la supra bildo de Paul Constant Soyer.

Ne ŝi estas ĉarma kaj mojosa. Kvankam estante almenaŭ 65 jara, ŝi kuretas, gimnastikas, tango-dancas, konstante projektas kaj vojaĝas ktp, ktp.

 Dum longa tempo ŝi silentis; projektemuloj ofte ne estas komunikemaj. Tamen hodiaŭ ŝi subite telefonis al mi. Post la kutimaj reciprokaj demandoj pri familianoj kaj la sanstato ktp, ŝi diris:

''Portempe mi ne estas hejme. Mi partoprenas 22-semajnan kurson en popolaltlernejo jutlanda. La vivo mia fariĝis tiel teda. Mi sentas min tro juna fariĝi pensiulino kaj mi bezonas novajn inspirojn. Tial mi nun studas internacian politikon, internacian kulturon, ĵurnalistikon, komunikilojn, muzikon kaj jogon. Mi estas ne nur la plej maljuna kursano, mi ankaŭ estas pli maljuna ol ĉiuj el la instruistoj. Tamen ne gravas, ĉar la junuloj inspiras min kaj mi multe lernas de ili.''

'Tamen kial vi elektis tian kurson? ''

''Ĉar mi volus verki artikolojn kaj fari filmojn.''

''Pri kio?''

''Nu, ĝis nun, mi fakte ne tute scias, tamen kelkfoje oni bezonas  retrovi sian vojon aŭ verŝajne trovi novan.

''Ĉu la instruado estas danlingva?''

''Ne, angla, ĉar la plimulto el ni estas eksterlandanoj. Oni nomas la kurson Lernejo de Mondcivitaneco. Mi devas forkuri, ĉar mi promesis al japana kursano libron pri hajko. Venu viziti min.''

Nu, kial ne? Konversacioj telefonaj bonas, tamen eĉ pli bonaj estas konversacioj ĉetable trinkante teon. 

Tial baldaŭ mi vizitos la provizoran hejmon de mia amikino en la popolaltlernejo, kiu cetere situas en la orientjutlanda urbo Odder.